معروف ترین شهرستان های ایران که در آنها رقابت فوتبالی جریان داشت | روزهای باشکوه شهری بندری در شمال
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۹۴۶۸
همشهری آنلاین-حمید رستمی: در فوتبال ایران تیم‌های زیادی نیستند که بتوانند خارج از ورزش هم دارای اهمیت باشند و در گذر زمان تمام مشکلات شهر را به دوش کشیده و به‌عنوان نماد موفقیت آن شهر ایفای نقش کنند و تمام رخدادهای ریز و درشت آنجا را تحت‌تأثیر خود قرار داده و در ادامه با خرده فرهنگ‌های ایجادشده، یکی از مهم‌ترین نقش‌ها را در زمینه وحدت‌بخشی بین لایه‌های مختلف جامعه به‌عهده گرفته و شرایط متفاوت فرهنگی ایجاد کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در دهه ۶۰ کنار رقابت‌های سنتی همیشگی تیم‌های سرخابی پایتخت و گاهی بدون توجه به آن و در سطحی بسیار عمیق‌تر و دوست‌داشتنی‌تر که عموماً در شهرستان‌ها نمود پیدا می‌کرد و شدیدترین و مثال‌زدنی‌ترین نوعش را در ۳ شهر آبادان، انزلی و قائمشهر شاهد بودیم که عشق به فوتبال در لایه‌ای بسیار متفاوت‌تر از علاقه اصفهانی‌ها یا شیرازی‌ها به فوتبال برگزار می‌شد.
میکروفن به دستانی که بازیگر شدند | کارنامه بازیگرانی که کارشان را با مجری‌گری آغاز کردند | شهاب حسینی با کدام برنامه وارد دنیای اجرا شد؟ سینما و مرگ‌هایی که در سال ۲۰۲۲ رقم خورد روسیه آلترناتیوی شبیه جشنواره اسکار می آورددر آن روزگار حتی تیمی پرطرفدار همچون تراکتورسازی هم ۱۰ درصد فراگیری امروز را نداشت و فوتبال تبریز با رقابتی متعادل بین سبزپوشان ماشین‌سازی و سرخ‌پوشان تراکتورسازی دنبال می‌شد که راه چندانی به بیرون مستطیل سبز نداشت و از توان موج‌سازی آنچنانی برخوردار نبوده و مسیر بسیار طولانی و غیرقابل تصوری تا تبدیل شدن به یک پدیده اجتماعی داشت.
درست برعکس آنچه در این ۳ شهر رخ داد و تیم‌های نفت آبادان، ملوان انزلی و بعدها نساجی قائمشهر، پرچمدار نوع دیگری از عشق مفرط مردمان یک شهر به فوتبال و تیم شهرشان بودند که در شهری مثل ناپل ایتالیا مشابه آن را سراغ داریم. حتی این گرایش عاشقانه در کارگردانی مثل سورنتینو هم به‌شدت موجود بوده و در فیلم‌هایش به‌خصوص «دست خدا» می‌توان نشانه‌های آشکارش را دید.
خارج از مرکزویژگی مشترک دیگر این ۳شهر، مرکز استان نبودن و محدودیت‌های خاص شهرستان‌های کوچک و رقابت قدیمی‌شان با اهواز، رشت و ساری در زمینه تقسیم ناعادلانه امکانات بود. بودجه‌های تخصیصی و همواره خود را در موقعیت مظلوم پنداشتن باعث شده بود که شهروندان دنبال پیدا کردن راهی خارج از بوروکراسی برای اثبات شایستگی‌های خود باشند.
فوتبال دقیقاً همان پارامتر موفقیت بود که می‌توانست در درازمدت آنها را از سایه درآورده و باعث سربلندی‌شان شود و تک‌تک افراد برای موفقیتش دست به دعا شوند و از جان و دل خود هزینه کنند.
حکایت دلدادگیهافیلم مستند «ملوانان تنها به دریا نمی‌روند» حکایت دلدادگی‌ها و عشق بی‌آلایش انزلی‌چی‌هاست به قوهای زیبای خزر. فیلمی که بیشتر در قالب مصاحبه پیش می‌رود و تاریخ این باشگاه را از بدو تأسیس روایت کرده و با یادآوری موقعیت‌های هر ساله باشگاه با مدیران، مربیان و بازیکنان پیشکسوت درباره وضعیت تیم در آن برهه گفت‌وگو کرده و سعی در خلق دوباره آن فضا با کمک گرفتن از آرشیو مجلات، عکس‌ها و معدود تصاویر تلویزیونی عموماً بی‌کیفیت از آن دوران دارد. بخش جذاب فیلم، مصاحبه با لیدرها و تماشاگران دو آتشه‌ای است که تمام مسابقات را از نزدیک دنبال می‌کنند و پس از آن با تجمع در قهوه‌خانه‌ها، ساعت‌ها در مورد کم و کیف مسابقه حرف می‌زنند.
در این قسمت‌ها با افرادی از طبقه‌های مختلف مواجه می‌شویم که دغدغه مشترک‌شان ملوان است. حتی خانم ماهی‌فروشی که البته آن‌قدر در گرما و سرما بوده که دیگر کمتر نشانی از طراوت زنانه را با خود دارد و با آن وضعیت تعداد زیادی از بازی‌ها را از نزدیک در ورزشگاه به تماشا نشسته است.
کارگردان تلاش کرده روایت تقریباً کاملی از نیم‌قرن فعالیت تیم ملوان و اشک‌ها و لبخندهای طرفداران تیمی که هویت یک شهر محسوب می‌شود ارائه کند و البته لابه‌لای حرفهای فوتبالی، گریزی به طبیعت شهر می‌زند و قاب‌های دل‌انگیز و زیبایی از جغرافیای منطقه شکار می‌کند.
از مجاورت با دریا و ساعات مختلف روز و شب تصاویر شاعرانه‌ای ارائه می‌دهد که مستند را غنی‌تر کرده است. اما از معدود اشکال‌های این مستند، کم بودن تصاویر باکیفیت آرشیوی از سال‌های گذشته و بسنده کردن به صحبت‌های تماشاگران است که خیلی جاها به تکرار می‌رسد و هر کدام از زاویه دید خود حکایت سال‌ها رنج کشیدن و خون دل خوردن را در مسیر هواداری ملوان بر زبان می‌راندند که حسی ثابت از گفتاری مکرر بود و می‌شد در کنار آنها از نظرات افراد و فوتبالیست‌های غیرانزلی‌چی استفاده کرد و مکتب ملوان را از زاویه دید فردی خارج از آن مجموعه نگریست و به وجوه تشابه و تفاوت‌هایش با سایر شهرها و تیم‌ها پرداخت.
به‌عنوان مثال این امر در مصاحبه با وحید قلیچ، دروازه‌بان سابق پرسپولیس رعایت شده که البته آنجا هم بیشتر روایت قلیچ از بازی برگشت نیمه‌نهایی جام حذفی مربوط به جو وحشتناک ورزشگاه است و ۲ گلی که سیروس قایقران از پشت محوطه جریمه وارد دروازه‌اش کرد، و نگاه کلی‌تری به همراه نداشت.
گفتار متنی که جذاب نیستایراد دیگر فیلم به گوینده گفتار متن فیلم برمی‌گردد که عاری از هرگونه جذابیت خاصی است و گاهی حتی از تلفظ صحیح کلمات عاجز می‌شود. هرچند شاید این تمهید و معمولی بودن گوینده و داشتن لهجه گیلکی و نزدیک بودنش به گویش تماشاگران درصورت رعایت حداقل استانداردهای لازم برای گویندگی می‌توانست درخشان باشد اما روایت مونوتن، بی‌فراز و نشیب و نه‌چندان جذابش کمکی به بهبود
روایت نمی‌کند. در هر صورت کارالله‌کرم رضایی‌زاده در مورد ادای دین به این باشگاه ریشه‌دار و مردمان انزلی و زمان طولانی صرف‌شده برای تحقیق و پژوهش و مصاحبه با تعداد زیادی از دست اندرکاران و بازیکنان باشگاه در سال‌های مختلف، قابل ستایش است و شناختی کلی از این تیم به علاقه‌مندانی که دانش فوتبالی چندانی ندارند می‌دهد. اما برای دنبال‌کنندگان تخصصی و حرفهای فوتبال، خالی از نوآوری و شگفتانه‌ای خاص است که برای یک فیلم مستند ورزشی ضروری است.
کد خبر 730561 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها باشگاه ملوان بندر انزلی سینمای مستند فوتبال تلویزیون - مستندمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: باشگاه ملوان بندر انزلی سینمای مستند فوتبال تلویزیون مستند تیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۹۴۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مسابقات بین المللی دوومیدانی دبی| اسماعیل نژاد برنزی شد/ قهرمانی امیریان در رقابت ۸۰۰متر
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در جریان برگزاری رقابت ماده ۱۰۰متر مسابقات بین المللی دو و میدانی دبی حمیده اسماعیل نژاد در جایگاه سوم ایستاد.
بر همین اساس این بانوی دوهای سرعت کشورمان موفق شد با ثبت حد نصاب ۱۱.۷۴ثانیه در جایگاه سوم رقابت ۱۰۰قرار گیرد و مدال برنز را کسب نماید.
همچنین در جریان برگزاری رقابت ماده ۸۰۰متر مسابقات بین المللی دو و میدانی دبی علی امیریان در جایگاه نخست ۸۰۰متر ایستاد.
بر همین اساس این دونده دوهای نیمه استقامت کشورمان موفق شد با ثبت حد نصاب ۱:۴۷.۷۴دقیقه زودتر از سایر رقبا از خط پایان عبور کرد و طلایی شد.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود